زمان انتشار : پنج‌شنبه 22 اسفند 1398 | ساعت : 14:19 | کد خبر : 195467 |
, ,

یادداشت| کرونا، قم، روحانیت؛ چقدر ایوب؟ چقدر یونس؟!

شفقناقم- سیبل کردن قم و روحانیت برای منشأ و بخصوص شیوع کرونا در کشور، گرچه از شبکه‌های بیگانه شروع شد؛ اما از زبان نمایندگان مجلس و مقامات مسئول و شخصیت‌های اجتماعی تعقیب شد. در بسیاری از شهرها نسبت به ماشین پلاک قم و لباس روحانیت حساسیت درست شد. در مواردی هم تعرّض و توهین اتفاق افتاد!

به گزارش شفقناقم، محسن قنبریان از طلاب و فضلای حوزه علمیه قم در یادداشتی که آن را امروز در اختیار شفقنا قرار داد، آورده است؛ هر چه بگوئی: روحانیت درصدی از اصناف موجود قم است و تازه قم هم منشٲ ویروس در ایران نبوده؛ فعلا این ابتلاء برای قم و روحانیت پابرجاست!

اگر هویت جمعی صنف روحانیت را در یک تشخّص تاریخی لحاظ کنیم؛ این پرسش موجّه جلوه می‌کند:

روحانیت دچار ابتلاء ایوب شده یا یونس؟!

 

ابتلای ایوب (ع):

دچار مسمومیت و بیماری‌ای شد که بدنش نقطه نقطه شد (۱) از او عیب جویی شد (۲) از مردم جدایش کردند در حالیکه قومش به او می‌گفتند: هیچ کس را به چنین بلیه‌ای ندیده ایم، جز به سوء سریره اش! شاید تو هم برعکس آنچه آشکار می کردی، باطنت، زشت بوده که چنین شدی!(۳)

در حالی‌که او «بی گناه»، مبتلا شده بود. رشک و حسادت شیطان بر او موجب شد عامل بیماری توسط شیطان در او دمیده شود (۴) (انی مسّنی الشیطان بنص٘ب وعذاب).

صبر ایوب، موجب رفع ابتلاء و عزت دوباره‌اش شد. امام صادق (ع) به شیعیان فرمود: «خدای تبارک و تعالی ایوب را بدون گناه، مبتلا کرد؛ پس صبر کرد تا جایی که عار مردم شد! شما بر تعییر و عار شدن صبر نمی‌کنید» (۵).

 

ابتلای یونس (ع):

یونس هم دوره‌ای در شکم ماهی محبوس شد و با بیماری به بیابانی خالی انداخته شد (۱۴۵/صافات).

اما ابتلای او بدان خاطر بود که چون انبیاء دیگر، مردم را راهبری و سیاست نکرده بود (۶). غضبناک، از مردمش بود (۸۷/انبیاء). “کاظم” نبود که کدورت‌هایش را نابود کند (۷)؛ “مکظوم” بود (۴۸/قلم) مثل مشکی پر از خشم ؛  البته سربسته و ساکت. قرآن او را مثل “عبدی فراری” خطاب می‌کند (۱۴۰/صافات) که مورد ملامت بود (۱۲/صافات). لذا با وجود عصمتش، خداوند، پیامبر اسلام را از الگوگیری از او منع می‌کند (۴۸/قلم). یونس گمان نمی‌کرد از این ترک مٲموریت -باوجود هویدا شدن آثار عذاب- توبیخ شود و بر او سخت گرفته شود (۸۷/انبیاء). اما خداوند او را زنده ولی بیمار در شکم ماهی، حبس کرد (۱۳۹ تا ۱۴٨صافات). دوره لبث و قرنطینه‌ی سختش در شکم ماهی، او را از “صاحب الحوت” (همراه ماهی) -که با غیض فروخفته اش بود- به “ذالنون” (صاحب اختیار ماهی) رساند. و این وقتی بود که در آن ظلمات، تسبیح حق می‌گفت و هر عیب و نقص از حکمت خداوندی تنزیه می‌کرد. خداوند هم، اورا استجابت و از غم و غصه- مثل دیگر مومنان- نجاتش داد (۸۸/انبیاء).

دوباره به رسالتی جدید مبعوث شد. این‌بار برای قومی صدهزار نفری یا بیشتر (۱۴۷/صافات). پیامبری شد با دو بعثت؛ یکی بهتر از قبلی!

 

ابتلای روحانیت:

تعییرها و عیب تراشی هایی که باوجود این همه طلبه جهادی و خدوم واقعا سزاوارشان نیست!

هر روز که می‌گذرد بیشتر معلوم می‌شود این ویروس پراکنی در دنیا از شیطان اکبر است(۸).

شاخه رسانه‌ای او می‌خواهد این صنف در تشیع را، سامری و الان دچار مرض لامساس(کسی نزدیک نشود!) معرفی کند! حال آنکه اسلام منهای روحانیت، خیانت است. هزار سال است منصب آنان در غیبت، منصب هارون بوده مقابل سامری ها.

اما بوده و هستند آحادی در این لباس که چهره مغاضباً یونس شدند! به تعبیر امام عزیز، منبری پرخاشگر شده اند(۹). کمی از زیّ تواضع و لباس مستضعفین در آمده، شوکت و شاهی پسندیدند! از بار رسالت سنگین فریاد بر سیری ظالم و گرسنگی مظلوم ، شانه خالی و بعضا ساخت و پاخت کردند! و…

قرنطینه ی نگاه ها، مکافات و کفاره ی پاک شدن این صنف شریف از آن سلول‌های بیمار است. فعال‌تر شدن بدنه پاک روحانیت در ابتلائات دیروز و امروز مردم، ذوب کردن نامردمی ها در بین خودشان به همراه دارد. دیگر او که برای مردم مریض نشود و در تعب نیافتد، روحانی نیست!

این‌گونه دوباره مبعوث می شوند؛ کامل‌تر و  بهتر.

…………………..

پی نوشت:

۱تا۵.تفسیر برهان ج۴ص۶۶۲و۶۶۳

۶.ر.ک:ادب فنای مقربان ذیل شرح ساسة العباد

۷. تصنیف غررالحکم ۵۰۶۰

۸.اخیرا وزارت دفاع روسیه اعلام کرده: پنتاگون مسئول انتشار ویروس‌ها با پهبادهای حامل حشرات آلوده به ویروس به نقاط هدف است!

0 پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟
در گفتگو ها شرکت کنید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.